Denne uka har me hatt om kognitive strategiar for læring i pedagogikken, noe som har vere veldig interessant. Den kognitive tenkinga går nettopp på tenking, dei indre tankeprosessane og korleis ein lærer og hugsar. I ”Elevens verden”, av Gunn Imsen står dette treffande biletet på elevane:
”Eleven er som en plante – bare du gir riktig næring, vekstmuligheter og omsorg, vokser den av seg selv. Men ikke alle planter trenger samme slags næring, og da må stimuleringen og vekstforholdene tilpasses de spesielle behovene.” (Gunn Imsen, ”Elvens verden” side 205)
Det kan ikkje vere lett å vere lærar når kvar enkelt elev har sin særskilte måte å lære på. Som lærar må ein vere oppmerksam på kva kvar einskild elev treng av stimulans og tilrettelegging. Dersom alle hadde hatt metakognitiv innsikt hadde arbeidet vore enklare, men spesielt i dei lågare klassene treng elevane inspirasjon og hjelp til å lære. Fram til no har informasjonen om modeller for læring òg vore for dårleg for elever på høgare klassetrinn. I løpet av alle åra eg gjekk på skulen, frå grunnskulen til siste året på vidaregåande, har eg så vidt eg minnes berre hatt ein time om strategiar for læring. Dessverre trur eg ikkje det kan ha vore ein god time, ettersom eg ikkje hugsar kva me lærte. Men nå har eg aldri hatt ein særskilt god studieteknikk, eg har støtta meg på pugging og skippertak som så mange andre. Dermed opplev eg òg at det meste eg har lest på er gøymt så snart prøva er over. Kanskje har eg ein svært dårleg langtidshukommelse (ein skal ikkje sjå bort i frå det), eller så har eg fått for lite opplæring i å lære i forhold til det eg føler alle har krav på. Som elev får ein stadig meir ansvar for eigen læring, og da er det viktig at ein også lærer korleis han kan få best mogleg utbytte av lesinga. Her kjem læraren sitt ansvar inn.
Som lærar er det fleire ting ein kan gjere for at eleven skal få eit godt utbytte av læringa. Han må vere nøye på at eleven forstår det han skal lære. Eleven vil ikkje lære noe som helst dersom han ikkje forstår orda og omgrepa som blir brukt. Han må klare å sjå samanhengen med kunnskap han allereie har tilegna seg, ting er lettare å hugse dersom ein kan utvikle noe ein kan frå før. Dette gjer at eleven får strukturert kunnskapen sin, og han kan få repetert ting han allereie har lært. Ein lærar må òg passe på at stoffet gir meining for eleven, og han må forstå kvifor han skal lære akkurat det. Eg er ganske sikker på at interesse har mye å seie for kor godt du lærer noe. Er du ikkje interessert i lærestoffet i det heile tatt, må det mye pugging, lesing og slit til før det set seg. Det er i alle fall slik eg har erfart det. Mens områder eg interesserer meg for sett seg med ein gong.
Det beste ein lærar kan gjere for elevane sine er kanskje å informere om forskjellige teknikkar for læring, lære dei å lære best mogleg. I klassen har me diskutert fleire dømer på korleis folk lærer best. Noen puggar seg til kunnskap, for andre hjelper det å ha musikk på og andre igjen bruker mye teikningar og tankekart. Eit døme på ein god teknikk var ein me lærte i ein av timane. Me skulle lære oss alle dei 14 største landa i verden, i rekkefølgje, i løpet av ti minutt. Hjelp, tenkte eg først, men så fekk me presentert metoden me skulle bruke. Og tenkte seg til, etter ti minutt satt rekkefølgja som støypt. Berre ved å lage seg ein eigen historie som ein visualiserer for seg sjølv, vart alt mye enklare. Ein laga seg eit bilete på kvart land, noe ein forbant med namnet eller landet, dermed vart desse bileta plassert på bestemte punkter på ein reise frå ein stad til ein annan. Dette kunne vere å gå frå rom til rom i et hus, eller reisa til skulen. Ein heilt enkel oppgåve gjør at eg no kan alle de 14 største (?) landa i verden på rams, noe eg ikkje trur eg hadde klart ved å pugge i ti minutt. Dette viser at det ikkje alltid er mye som skal til, og ved hjelp av slike metodar blir lesing og læring mest ein leik. Elever bør få lære seg slike metodar tidleg, slik vil dei vere betre rusta til å takle ansvar for eiga læring. Men da er det viktig at ein lærer fleire metodar, ein metode fungerer ikkje for alle. Eg kan til døme ikkje konsentrere meg viss noen spiller musikk når eg skal lese, mens andre hugsar ting betre da. Eg trur det viktigaste er at elevane blir gjort oppmerksame på at slike strategiar finnes, og at dei får ei innføring i samanhengen med stoff dei allereie kan før dei lærer noe nytt. Da får dei god oversikt og struktur over arbeidet sitt.
Historia eg laga meg i pedagogikken:
Eg blir vekt av ein russ frå Russland. I gangen står Geoff frå Canada, mens på kjøkkenet står Michelle frå USA. Så ringer det på døra, og der står Silje frå Kina. I trappa møter eg Marianne som har vore i Brasil. Utanfor blokka møter eg ein kenguru frå Australia som sloss med ein indianar frå India. Indianaren er sint og roper ”Arrrg” for Argentina. Deretter kjem eg i kass a på Ica, Kasakhstan, der eg møter ein sultan frå Sudan. Vidare går eg forbi eit grønt vant for Algerie, der Kongen (Kongo) sitt i en båt i saman med Aragorn frå Ringenes Herre (New Zealand). Begge sitt og et taco frå Mexico!
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
6 kommentarer:
Heisann!
Jeg syns du har fått med utrolig mange poeng i det du har skrevet, og brukt dine erfaringer som du har opplevd. Du har fått med mye av det vi har gjort i timene, f. eks det med læringsstrategier og ulike måter og lære på. Det syns jeg var gode eksempler og bruke=)
Ha en fin dag=)
Takk og takk:) Må jo bevise at jeg følger litt med i timen og;)
Poeng til dei som følgjer med i timen!!
Elles så viser historia di at du har forstått poenget med "reisemetoden". Eg håpar du for praktisk nytte av den, noko som kanskje kan vere ei utfordring i seg sjølv, i f.eks pedagogikkfaget??
Ser elles at du skriv om ansvar for eigen læring. Når meiner du at det er rett å begynne å gi elevar ansvar for eiga læring? Korleis vil du gjere det i praksis?
I kva grad er forresten studentar ved HSH ansvarlege for eiga læring?
Hei Steinar!
Mesteparten av tida går med til oppgave om dagen, så skal prøve å snike inn et svar i løpet av skoledagen! Det med ansvar for egen læring er et vanskelig spørsmål, men jeg mener det er noe som kommer an på modenheten hos elevene. Samtidig er det viktig å begynne ganske tidlig, kanskje så fort de begynner på skolen, men selvfølgelig i små mengder. Deretter må de få mer og mer ansvar, på ungdomsskolen er det viktig at man begynner skikkelig, mens på videregående og opp skal man i stor grad ha ansvar for egen læring. På hvilken måte jeg vil gjøre det i praksis? Tja.. Gi dem mer og mer prosjektarbeid kanskje. Jeg vil si at dette er ansvar for egen læring da de selv må velge ut stoffet. Man kan jo la elevene være med på å ta avgjørelser angående timene og undervisningen. Elevene har selv ansvar for å følge opp leksene, og mindre kontroll kan være en konsekvens av dette. Dermed slipper man å bruke store deler av timen på å kontrollere leksene. På HSH er undervisningen obligatorisk, men vi har selv ansvar for å dukke opp, og å følge undervisningen med å lese og forberede oss. I selve undervisningen må vi selv være fokuserte, er det ikke det du prøver å lære oss?? Hehe. Nå må tankene igjen kretse rundt ped/matematikkoppgava! Gosj.
Det er bra at "ansvar for egen læring" blir problematisert, for det er dessverre en del lærere som bruker det som et argument for å fraskrive seg ansvar for elevenes læring. Etter min mening går det i alle fall ikke i grunnskolen, muligens i videregående.....
Jeg mener vel at alle har et visst ansvar for egen læring, man må vise interesse, og man må jo faktisk gjøre en innsats for å lære noe. Men læreren er den som har ansvar for at elevene skal ta ansvar. Han har også ansvar for ALLES læring, det er jo en av lærerens viktigste oppgaver! Jeg mener ikke at elevene i grunnskolen selv skal ha oversikt over alt som skal gjøres, og selv være ansvarlig for å følge opp lekser ol på egenhånd. Som jeg oppfattet at du hintet om er det vanskelig nok å få videregående elever til å ta ansvar og faktisk gjøre det som er forventet av dem. Men man kan jo ikke tvinge så gamle elever til å gjøre noe de ikke vil, og elevene må jo være motiverte for å lære. Noen vil nok aldri klare å ta ansvar for egen læring. Dette ble et rotete og ikke veldig gjennomtenkt svar, men tankene mine kretser mer rundt gjennomføring og drøfting enn blogg akkurat nå.
Legg inn en kommentar